De onderwijsaffaire

Een kind dat op school uitvalt, heeft vaak al jarenlang volgehouden om toch in het schoolsysteem een weg te kunnen vinden. Het kind dat naar school kan gaan zoals hij of zij kan. Zonder dat daar grote overleggen voor nodig zijn. Uitgaan van vertrouwen, de gesprekken tussen school, gezin/kind over wat is er nodig om het kind binnen zijn mogelijkheden onderwijs te laten volgen. 

Rondom schooluitval is het schering en inslag dat er gedreigd wordt met jeugdbeschermingstafels en de Raad voor de Kinderbescherming richting kind en ouders.

Op 14 september vorig jaar heeft Oudervereniging Balans hier een congres over georganiseerd. Ik voeg de link voor u toe, kijkt u vooral het filmpje (sfeerimpressie) daarin wordt pijnlijk duidelijk waar je als je op school uitvalt als kind/gezin mee te maken krijgt.

https://balansdigitaal.nl/nieuws/resultaten-uit-de-conferentie-bang-voor-drang-en-dwang/

De jeugdbeschermingstafel en de Raad voor de Kinderbescherming hebben geen kennis van onderwijsrecht. Het werkt dus enkel escalerend voor het kind/gezin. Ouders en kind worden hierdoor stelselmatig onder druk gezet. Het schendt mensenrechten tot in het diepst van je wezen als mens. Kinderen en ouders raken veelvuldig getraumatiseerd door de werking van dit ketenpartnersysteem bij schooluitval.

De rechtsbescherming van kind en ouders is op geen enkele wijze geborgd. Het is willekeur en geluk als je de juiste mensen om je heen treft, die naast je staan.  Onderwijs en ontwikkeling is een leven lang leren. Ieder kind is uniek, en ieder kind kan zich ontwikkelen binnen zijn/haar mogelijkheden.

Het ketenpartnersysteem zoals het nu vorm gegeven is, werkt escalerend en bedreigend en schendt hiermee de rechtsbeginselen van onze democratie.

We moeten ons als welvarend land de ogen uit ons hoofd schamen dat we duizenden thuiszitters hebben. Kinderen die buiten gesloten worden omdat zij niet het onderwijs mogen volgen dat bij hen past.  Een onderwijsinspectie die dit niet faciliteert en een ministerie van OCW die dit al jaren weet maar niets wezenlijks veranderd voor de volgende duizenden kinderen. Leerrecht moet geborgd worden in de wet. Dwang en drang en Veilig Thuis bij schooluitval is op geen enkele wijze uit te leggen als helpende factor bij het tot stand komen van passend onderwijs.

De leerplichtwet is in het leven geroepen om kinderen te beschermen tegen kinderarbeid. De leerplichtwet wordt nu ingezet om kind en ouders onder druk te zetten met de Raad voor de Kinderbescherming of een melding bij Veilig Thuis. Ouders die het beste met hun kind voor hebben, ouders die hun kind beschermen, dat is je taak als ouder naar je kinderen toe. De bedreiging komt vanuit het systeem en dan kun je als kind en ouders nergens terecht. Alle peilen zijn op het gezin gericht. Gemeente en andere organisaties verzinnen van alles in hun rapportages. Het kind/gezin vanuit de rapportages kennend maar geen enkel idee hebben wat er echt speelt binnen een gezin als een kind langdurig niet naar school kan. 

Er zijn binnen het ketenpartnersysteem teveel organisaties zoals bv Gedragswerk, gesubsidieerd door het ministerie van Onderwijs. Deze organisatie had eerst Lansbrekers en is nu bezig met een project genaamd de hunebedbouwers. Ik heb mij opgegeven om te zien wat gaan de hunebedbouwers doen voor thuiszitters. Ik kreeg een tas thuis gestuurd met hierin een envelop met daarop: agent xxxxxx, een folder en de spelregels. Dit soort games zijn stuitend en disrespectvol naar thuiszitters toe. Het is het verdienmodel rondom thuiszitters faciliteren.  Het levert niets op aan oplossingen, behalve mensen die praten over deze kinderen en gezinnen vanuit hun eigen rol in dit “spel”.

Voor het kind en gezin betreft het helaas geen spel, het betreft je gezinsleven wat je afgepakt wordt door mensen die denken het beter te weten. Zij weten het niet.

Het geld dat nu aan allerlei subsidies voor dit soort projecten verdwijnt moet rechtstreeks aan kinderen die uitvallen op school worden besteed. Deze kinderen zijn niet geboren om de banencarrousel aan het werk te houden. Hierachter schuilt een groot verdienmodel.

We zijn als mensen niet op deze wereld gekomen om een ander het leven onmogelijk te maken. We zijn er om elkaar als mensen de hand te reiken, naar elkaar om te zien. Zonder waardeoordeel.

Dit is hoe in Nederland met kinderen die op school uitvallen wordt omgegaan. Getraumatiseerd en opgejaagd binnen het ketenpartnersysteem, onder de noemer "het belang van het kind". Dit systeem legt alle rechtsbeginselen van een democratie naast zich neer. Dit dient onderzocht te worden in de Tweede Kamer. De toeslagenaffaire staat niet op zichzelf. 

Kijkt u op de site: www.onderwijsaffaire.nl voor de schrijnende verhalen met betrekking tot uitval op school. Deze kinderen verdienen mensen die hun recht om gewoon mens te mogen zijn borgen. Die zorgen dat de stres en onder drukking van alle instanties per direct stopt. Het schendt alle rechten die je als kind hebt. Bedenk als je een kind tegen komt dat uitvalt in het onderwijs, dat jij het verschil kan maken, door te luisteren, door niet te oordelen. Door samen met het kind te kijken wat is voor jou haalbaar kind.  Zo simpel is het in de basis. Het wordt complex gemaakt, omdat de verdienmodellen die hieraan gekoppeld zijn het kind/gezin beperken in hun eigen autonomie als mens, de keuze welk onderwijs en zorg is aan de ouders van het kind. 

Kinderen die op 6 jarige leeftijd aangeven, voor mij is het leven zinloos mama, als ik nog 1 dag langer naar school moet gaan. Laat dit even goed tot u doordringen, want dit is waar wij over praten. Kinderen die zo onder druk van het schoolsysteem gezet worden dat het leven voor hen geen betekenis meer heeft.

Een kind is zoveel meer

Dan een aanstaande dame

Of een aanstaande heer

Wie niet in het kind het wonder ziet

Die snapt dit hele versje niet....

Met dank aan de wijsheid van Toon Hermans.